" yaprak sıkılmıştı ağaçtan / bahaneydi sonbahar..."

bazı şeyleri hiç sevmedim....

mesela; zırt pırt araba yıkatmayı...

mesela; her vesileyle berber koltuğuna oturmayı...

mesela; kalabalıklar içinde habire komiklik yaptığını sananları...

mesela; abicim bir kere geldik dünyaya yer içer sevişir gideriz bu dünyanın kahrı umrumuzda bile olmaz diyen tufeylileri ve onların boyundan büyük kendisi çok küçük laflarını...

hiç sevmedim...

bu yüzden ; 

şehrin tozunu yutmuş bir aracı kullanmayı,   cillop gibi olanına  her zaman tercih ettim keyifle, yanıma oturan kibar ve alımlı hanımlar  zaman zaman bik bik bik söylense de !!!

bu yüzden; 

saçın ve sakalın o kendine özgü bakımlı serkeşliği hep daha çok hoşuma gitti...yıllardır kendim kestim saçımı sakalımı...

bu yüzden; amma da ciddi ve asık yüzlü bu adam lafları,  amma da sentetik ve ucuzkomik bu adam laflarından hep daha yakın oldu bana...onur nişanesi olarak taşıdım hakkımdaki fazla ciddi adam yorumlarını....

hele hele "bir kere geldin bu dünyaya ye iç seviş bak dalgana..." diyen hedonistlere  selamı bile kerhen ya verdim ya vermedim...kusma hissi uyandırdı çoğu...

eğer bu dünya  

bir kere geldincilerin 

bencil dünyası olsaydı;  

ne ıtri olurdu, 

ne kanuni, 

ne ulubatlı hasan, 

ne cahit arf, 

ne kemal tahir

ne mustafa kemal...

bu isimlerin  hepsi 

bütün  ömürlerini  verdiler 

ilkelerine, ideallerine, ülkülerine

"bakarım dalgama abicim...."  
demeden... 

tamam bu dünya gam yükü değildir...

ama bu dünya vur patlasın çal oynasın hiç değildir...

bu dünyayı anlamlı kılan biraz da kahırlı imtihanlarıdır...

yeniden doğmak için 

bir ömürde bile 

defalarca ölmeyi 

sükunetle bilmektir

bu dünya...

gerisi davulcu yellenmesidir...

boş iştir...

( murat örem / 24 ekim 2016 / ankara...)

 -bu öğlen karşılaştım bu manzarayla...temizlemedim düşen yaprakların hiçbirini kontak anahtarını çevirirken...ben yol aldıkça birer ikişer uçtu hepsi sırayla..ve o yapraklar bir bir iki iki uçtukça  necip fazıl'ın yukarıdaki büyük  mısraları çakıldı zihnime...-