mehmetlere ve miraçlara hatırlatmalar...bir yudum suyu bir dilim ekmeği bölüştüğünüz günlerden geldiniz..birbirinizi parayla, sevgiyle, geçmişle sınamayın…yolunuz da bahtınız da açık olsun…“yaşadım, erik ağaçları şahidimdir” diyeceğiniz ömürleriniz olsun...

önsöz niyetine ; 

bilenler bilir;  yeri ve zamanı geldiğinde çok severim ben sunturlu ve sinkaflı  laflar etmeyi…ne de olsa okkalı küfrün çok yakıştığı ve her geçen gün çok özlediğim  erhan dilligil’in rahle-i  tedrisinden geçmiş bir yanım vardır….

yıllar  önce saçları benden de bembeyaz ama yaşıtım bir adam vardı her fırsatta ayaküstü iki çift laf ettiğim…bir gün bana “sen romantiksin abi…yazılarından anladım…yazılar çok içli…sen çok romantiksin ” demişti istihzayla…

sanki sütün içine su

pirincin içine taş katıp

karun kadar zengin olmuştum da

bir açığımı yakalamıştı...!!!

sanki   cürmü meşhud!   yapmıştı…

ben de ona “ ulan kelek…senin gibi hanzo olacağıma elbette romantik olacağım…ben insanım…dünyayla derdim var…bir yanım evlat…bir yanım baba…bir yanım erkek...bir yanım koca...bir yanım sevgili…insan olduğum için hayatla hatta kendimle derdim var...bu yazıları da onun için yazıp atıyorum orta yere, güneşin altına…senin gibiler de biraz insan olsun diye…dertlensin diye... şimdi artık bi.iktir git , yontul da gel… insan ol da gel ulan…”    demiştim kurt gibi gülerek...

gözüne araba farı tutulan tavşan misali  kekelemişti…

romantik (!!!)  bir kalemden bu çok hafif sinkaflı cümleleri bile yine de beklemiyordu zahir !!!

ona yine de  göz aşinalığı  iltiması(!!!)  geçmiştim…

yoksa çok daha köşeli cümlelerim de vardır heybemde…!!!

öyle bir çağda yaşıyoruz ki…

insanı unuttuk…

kalemi unuttuk…

kelamı unuttuk…

kelimeyi unuttuk…

evet ben romantiğim…

siz de olun…

evet ben romantiğim;

ama bu dil bu kalem

helva da der, halva da der…

şimdi geçelim

mehmet ve miraç

hikayesine, yazısına...

-çünkü geçen yıl 
tam da bugün
nikah şahitleriydim
ikisinin de 
onur duyarak...-

birileri de   artık rahat dursun

“ ışıklarla oynamasın !!!”

eğilip eğilip perdenin arkasına bakmasın,

anlamak isteyenler için

her şeyi perdenin önüne

ben kendiliğimden koyuyorum zaten…

                                         ( murat örem…)

                                               **********

çocuklar   gençler ;   

bana her fırsatta ağız dolusu  “hocam”  diyen evlatlarım ;

evlilikte   "bir koca yılı"   devirdiniz...

önünüzde çok yıllar var...

-evet , ölüm de var…

ama o şimdilik bir kenarda durup haddini bilsin…-

bundan sonra da güzellikler  olduğu gibi

 çok .uştlar,   çok .uştluklar  göreceksiniz...

direnin,

yalana dolana talana,  

sevgisizliğe direnin...

umutsuzluğa,

karanlığa,

kifayetsizliğe,

bezirganlığa direnin...

ama bunu yaparken de;  

asla birbirinizi işaret etmesin

suçlayarak parmaklarınız…

ölümün olduğu bir dünyada

bilin ki hiç bir ilişki sonsuza dek sürmez...

dünyanın en zengin dillerinden   arapça bu duruma " küllü halin yezul "  der

“ her hal geçicidir / kayıptır…”    manasında...

elbette her hal geçicidir...

belki de hayatı anlamlı kılan budur...

ve hayatı anlamlı kılan,  

değerleri için yaşayan insanlardır en çok...

o hallerinin  her birinde samimi olan insanlardır…

sevginizde de, öfkenizde de samimi olun…

kararlarınızda, kavgalarınızda , sarılmalarınızda

itirazlarınızda,  yönettiklerinizde samimi olun…

samimiyet tek gerçekliktir…

her hal geçici olsa da

bazı değerlerinizi hep yaşatın...

aklınızı

terazinizi

vicdanınızı

umudunuzu

gerçeklik duygunuzu

sevginizi saygınızı

ucuz işportalarda kaybetmekten çok korkarak  yaşatın 
ellerinizi birbirinden ayırmayarak...

birbirinizi  birbiriniz  üzerinden 
sonuna kadar yargılayın
fikirlerinizle kesin biçin doğrayın

ama ASLA intikam almayın...

bilin ki unutulur gibi görülse de

her şey ama her şey kalır zihinde...

kötü intikamlar  hep hazırda bekler

kendini hatırlatmak için...

birbirinizin gölgesinde dinlenin

ama birbirinizin güneşini asla kesmeyin...

değişin dönüşün...

değişin dönüşün…

değişin dönüşün…

birbiriniz üzerinden dönüşmeyi

kişiliğinizi  kaybetmek olarak görmeyin...

kişilik dediğimiz şey ,

kimliğinizin  altındaki sizdir…

kimliğiniz kırk kılığa girse de

kişiliğinizdir sizi siz yapan…

ve sizden en sonunda
her şey gelip geçtiğinde

kişiliğiniz kalacaktır...

kimliğiniz değil…..

artık bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu biliyorsunuz...

bu dünya vasatların bayağıların sesinin daha çok çıktığı bir yer.../dir...

tarihte de coğrafyada da hep böyle olmuş...

ama iyiler de ayakta kalmak zorunda...

iyilerin tek bir silahı vardır  ve   olmalıdır;

gerçeğe daha çok yaslanmak..

gerçeği daha çok bilmek….

iyi insanlar olmaya devam edin...

gerçekçi insanlar olmaya devam edin...

köklerinizi unutmayın...

o köklerle daima hesaplaşsanız bile

o köklere asla teslim olmasanız bile

köklerinizi  ZİNHAR unutmayın...

çok bunaldığınızda her şeyi bir kenara bırakıp bir eli tutmanın

bir çift göze bakmanın en büyük değer olduğunu

tekrar tekrar hatırlayıp yaşayın...

zaman o kadar hızlı akacak ki...

siz bile şaşacaksınız buna...

her şeyle birlikte siz de değişecek eskiyeceksiniz...

ne o delikanlı kalacak, ne o gepgenç güzel kız...

bilin ki birlikte yaş almanın da büyük bir tadı vardır…

bilin ki yüzünüzdeki her kırışıktır  sizi biraz da büyüten…

yıllar geçtikçe

olaylar üstünüze abandıkça

bazen fazla gelebilirsiniz birbirinize...

gülüşleriniz,

oturup kalkışlarınız

yeni bir güne birlikte başlamanız

hatta öpüşleriniz bile fazla gelebilir...

bilin ki bu hal de geçicidir...

siz, bir yudum suyu tek bardaktan bölüştüğünüz günlerden geldiniz..

siz , bir parça ekmeği tuza banarak ayakta kaldığınız günlerden geldiniz..

bu yüzden tarihinizle, geçmişinizle, anılarınızla rus ruleti oynamayın...

gönlünüzün bitti demediği bir ilişkiye,  

diliniz de zinhar bitti demesin...

ama yine de 
ve her şey bir gün

-evinizden ırak olsun ama-

gerçekten bitecekse de

adaletli olun…

ahde vefayı unutmayın…

eyyamcıların, goygoycuların

kifayetsiz muhterislerin rabarbalarına
aşk nedir yanından geçmeyen sefillerin
akıl vermelerine, hukuk vermelerine
yalan ve soysuz iddianamelerine

kulak vermeyin...

bugün değilse bile
yarın 
çok utanırsınız...

birbirinizin mezarına gidecek

birbirinizin salına omuz verecek

yüzünüz hep kalsın…

hayatla ölümün kardeş olduğunu unutmayın…

hiç ama hiç unutmayın….

okumuyorsanız okuyun...

okuyorsanız bunun yetmeyeceğini bilin....

yaşadığımız çağın en büyük yalanlarından biri de

mikro alanlara yoğunlaştırılmak...

cambaza bak dedirtmek…

bu oyuna gelmeyin...

dünyanın en iyi mikro cerrahı olmak iyidir
ama bunu yaparken 
basit bir ekimozu göremeyecek kadar körleşmek

felakettir...!!!

bu dünyada artık bunu pazarlıyorlar...

duyguların sahtesini pazarlıyorlar…

kavganın sahtesini pazarlıyorlar…

nefretin sahtesini pazarlıyorlar…

aşkın sahtesini pazarlıyorlar…

kitapların sahtesini pazarlıyorlar…

bu oyuna gelmeyin....

bu oyuna gelmeyin…

bu oyuna gelmeyin…

şiir olsun evinizde…

bet sesinizle de olsa şarkılar söyleyin…

masanızda bir dal karanfil bulunsun…

duvarlardaki  tablolarınıza gülümseyin geçip giderken…

parayı önemseyin

ama parayı sevmeyin…

insanın harcadığı paranın sahibi olduğunu hiç unutmayın…

birbirinizi para üzerinden sınamayın…

birbirinizi sevgi üzerinden sınamayın…

birbirinizi geçmiş üzerinden sınamayın…

birbirinizi hayatın yarını  üzerinden sınamayın…

birbirinizi sınayacağınız tek şey olsun;

ruhen yan yana durabilme yeteneğiniz…

yan yana durun…

aynı yere de baksanız

ayrı yere de baksanız

ruhen yan yana durun…

kavgaya birlikte girin…

özrünüzü birlikte dileyin…

yenilmenin de tadını bilin

yenmenin olduğu kadar…

herkes ve her şey bittiğinde

ikiniz kalacaksınız…

bunu ASLA unutmayın….

kalabalıklar içinde

sevginizle övünmeyin…

paranızla övünmeyin…

mesleğinizle övünmeyin…

sahip olduklarınızla övünmeyin…

aslında tüm bunlarla

diz dizeyken bile övünmeyin...

ama dayanışmanızla övünün…

ama birbirini tutan ellerinizle övünün…

ama kıymet  bilen dudaklarınızla övünün…

birlikte yürüdüğünüz yollarla övünün…

anılarınızla övünün…

emeklerinizle övünün…

bir yağmurun altında birlikte ıslanmanızla övünün…

evde, sokakta, hayatın içinde
emek verdiğiniz insanlarla övünün...

ama onlara verdiğiniz emeklerinizle değil...!!!

bilin ki sizin de üzerinizde onlarca insanın izi var...!  

bırakın hayat versin şu kainattaki yerinizin anlamını...
kendi kendinizin hakemi olmayın...  

ilmek ilmek çözülmeye inat
bir yılı,  on yıl yapmakla övünün…

bir yılı,  yirmi yıl yapmakla övünün…

bir yılı elli yıl yaptığınızda da 
çoktan toprağa karışmış olsa da

şu ak saçlı hocanız için de kaldırın 
elinizdeki kadehi…

yolunuz bahtınız açık olsun…

ölüm bir gün kapınızı çaldığında

“yaşadım, erik ağaçları şahidimdir”

diyecek ömürleriniz olsun…

gönlünüz bir gün isterse

kendinize benzetmek için

bencilce çaba harcamayacağınız   

meyveleriniz de olsun
çekirdeklerini  öpücüklerle  tohumladığınız…

     

( murat örem / 17 mayıs 2016 / ankara…) 

- fotoğraf / miraç ve mehmet / istanbul-