insan olmayı en az iki kişinin bilmesi insanlığa yetmiyordu... yetmeyecekti....

          
         meraklı okura not ; ALINTI VE ÇEVİRİ  METİNDİR....

                                      ***********

         babamla oturuyorduk...

         sıcak bir yaz günüydü...

         sokaklarda insan yoktu...

         insanlarda akıl yoktu....

        

         babamla oturuyorduk...

         aslında babam oturuyordu da ,

         ben üçlü iskandinav koltukta

kaykılarak yatıyordum...

         babamla oturuyorduk...

barcelona’nın

yapış yapış sıcaklarını andıran yaz günüydü...

sokaklarda insan yoktu...

insanlarda akıl yoktu....

akıl dediğin şey , kiloyla satılmıyordu...

ahlak dediğin şey metreye vurulmuyordu...

televizyona bir adam çıkmıştı...

babam gün gün yaşlandığı için ,

televizyona daha çok bakar olmuştu...

oysa çocukluk günlerimizde

kapatın şu zımbırtıyı derdi hepimize...

ben o zaman da

televizyondan nefret eden bir adamdım...

eh o zaman babam gençti ...

hepimize döne döne

lorca’yı, guernica’yı anlattığı günlerdeydi...

o zamanlar babam gençti...

bahçede duran küreği kaptığı gibi  

bütün bir gün çalışsa da

annemi sevgiyle kucakladığı günlerdeydi...

bize cordoba’yı anlattığı günlerdeydi...

önce annem öldü bir kış günü güneş tam tepemizdeyken...

aslında annemin öldüğü gün babamı da gömdük yanına...

aslında annemin öldüğü gün beni de gömdüler onların arasına...

babamla oturuyorduk....

sıcak bir yaz günüydü...

televizyona çıkan adam ağlıyordu...

rezilce zırıl zırıl ağlıyordu...

ben sizi çok sevdim,

siz bana neden böyle yapıyorsunuz

diye diye ağlıyordu...

babam televizyona çıkan herkese yaptığı gibi

o müptezel, o rezil , o kifayetsiz  adama da küfrediyordu...

ben babamın küfürlerine ne çok aşina olduğumu düşünüyordum...

yeni bir gün olacak yarın diyordu babam...

yeni bir gün nah olacak diyordum babama,  içimden...

oysa , 
ikimiz de biliyorduk...

yeni bir gün insan yaşadığı sürece vardı...

yeni bir gün , insanlık  yaşadığı sürece vardı...

ve yine ikimiz de biliyorduk ;

insan  olmayı  iki kişinin bilmesi  insanlığa yetmiyordu...

yetmeyecekti....

(  yazan ; sensuan cortazar guadola

  çeviri   : erkin belaztin )

fotoğraf/değerli kardeşim fotoğraf sanatçısı utku demirsoy...