sabah
kalktım…
bir
cigara yaktım…
uyudum
yeniden uyandım…
bir
cigara daha yaktım…
sabah
kalktım…
haberlerin
yazıların içine daldım
bir kenarda tıslarken çaydanlık…
bir kenarda tıslarken çaydanlık…
bir haber gördüm…
hiç
şaşırmadım…
çoktandır
bekliyordum…
duydum
ki
fikret
otyam da ölmüş
90 yaşa, 1 kala…
o
fikret otyam ki
zihnimde
hep
bedri
rahmi’yle
yanyana
gelmiş…
o
fikret otyam ki , geçenlerde ölen süleyman demirel’le ömrü boyunca fikirsel
olarak hep didişmiş ama insan olarak hep kucaklamışlar birbirlerini…
o
fikret otyam ki
yaptığı yüzlerce resimle,
anadolunun kadınlarını
kocaman kocaman gözleriyle
bir kez daha ölümsüzleştirmiş…
yaptığı yüzlerce resimle,
anadolunun kadınlarını
kocaman kocaman gözleriyle
bir kez daha ölümsüzleştirmiş…
o
fikret otyam ki
“bahçemdeki
ağaçları hiç ilaçlamıyorum
varsın
meyvelerin yarısını da kurtlar kuşlar yesin…”
demiş….
sabah
kalktım…
bir
cigara yaktım…
ürkütücü
bir rüyanın mahmurluğunda yine de ışırken gün;
duydum
ki fikret otyam da ölmüş…
yörüklerin
avşarların
resimlerin
arkadaşı kardeşi…
avşarların
resimlerin
arkadaşı kardeşi…
fikret
otyam da ölmüş…
ölmeye
ölmüş de…
ölmemiş….
ne
diyordu koca yunus
“ölen
tendir / canlar ölmez…”
yine
ne diyordu
bilgeler
bilgesi
aynı
yunus emre ;
“ Bu dünyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun
Bizim için hayır dua
Kılanlara selam olsun
Ecel büke belimizi
Söyletmeye dilimizi
Hasta iken halimizi
Soranlara selam olsun
Tenim ortaya açıla
Yakasız gömlek biçile
Bizi bir asân vechile
Yuyanlara selam olsun
Azrail alır canımız
Kurur damarda kanımız
Yuyacağın kefenimiz
Saranlara selam olsun
Selâ verile kastımıza
Gider olduk dostumuza
Namaz için üstümüze
Duranlara selam olsun
Dünyaya gelenler gider
Hergiz gelmez yola gider
Bizim halimizden haber
Soranlara selam olsun
Miskin Yunus söyler sözün
Yaş doldurmuş iki gözün
Bizi
bilmeyen ne bilsin
Bilenlere
selam olsun…
(
murat örem / 09 ağustos 2015 / ankara…)
Bir büyük isim kopunca hayattan insan sahipsiz kaldığını sanıyor... Üşüyor içimiz derin bir kederle, boynumuz bükük kalıyor... Çünkü o büyük isimler, hayattayken hep insana, bize de sahip çıkanlar... Onlar için ne kadar büyük ise üzüntümüz, kendimiz için de o kadar büyük korkumuz... Eserleri kadar, bizim de üstümüzden eksiliyor gölgeleri... Bir daha çıkar mı öyleleri? Nur içinde yatsınlar, insan gibi insanlar, hep varolsun insan gibi insanlar ki bize ışık tutsun yürekleri; biz de taşımaya cesaret edebilelim insan özelliklerini...
YanıtlaSilKemal Atalay
Değerli Kemal Atalay
YanıtlaSilne diyor şair ;
"....Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde....."
selamlar....
murat örem....