"para kazanmak için şiiri bırakmam gerekir, ikisi bir arada yürümüyor çünkü" mehmet müfit....

         başlıktaki cümleyi kurduğunda kimbilir kaç yaşındaydı mehmet müfit…

         şimdi 60’lı yaşlarının ortasına gidiyor…

         kimseler bilmez mehmet müfit’i….

         ya da , bilenler   “ azınlığın azınlığının azınlığıdır…”

         ne demiş mehmet müfit…

         "para kazanmak için şiiri bırakmam gerekir,

ikisi bir arada yürümüyor çünkü"

         oysa  mehmet müfit şu unutulmaz dizeleri de yazmış bir adamdı/r…

“ artık kalbim yürüyen bir yokuştur

her şeyin bir sessiz karşılığı vardır

annemi kaybetmenin sessiz karşılığı nedir

- gül denizinde diken fırtınası

- gök ağırlığında bir bulut

hayır hayır. kokusu uçmamış yastığının, soluğu uçmamış

elleri yumak olmuş, dağılmış saçları

herşey koca bir evin yorgunluğundan kalmış  eşyanın yalnızlığında şimdi.

sanki gözleri bir açılıp bir kapanıyor

sanki temiz bir gömlek giymişim

yakalarımı düzeltiyor

annem annem

sıkıca sarılıyorum yastığına

annem annem

yastık mı sarılıyor bana

annem annem

alıp yastığı

koşturuyorum sulara

annem annem

çığlığım götürsün seni uzaklara

yeşilcik bir çocuktum, tıngırtılı mıngırtılı güney kasabalarında.

sınavlara ve sevdalara her an hazırdım.

orta halli memur çocuklarının tarihlerinde yazılıdır bu.

babam, şarkılarla karışık

savaşlarını anlatırdı

karıncalarla hamamböceklerinin.

annem köşesine çekilmiş

pirinçlere yasin okurdu

sırtımı sıvazlamak için.

omuzlarıma nal düşecek

hayatı yoracaktım, yorulan

kır çiçeklerinin karşılığında

annem annem

karanlık adamlar karanlık yüklerini

karanlık ceplerime boşaltıyor

annem annem

ada vapurları, mastikalarla karşılanıp

enbüyükfenerlerle uğurlanıyor

annem annem

o aptal arabesk var ya o

aptal olduğu kadar egzos

egzos olduğu kadar klakson

kulaklarıma pamuk

pamuk dayanmıyor

annem annem

suadiye gençliği esrara yatıyor

bir sen misin oğul, bir sen misin

bu cehennemin iplerinde oynayan

kızgın harem gecesinin

suskun çanlarını çalan

bir sen misin oğul, bir sen misin

mürdüm eriklerini ağacından dağıtan

alnımızı nar yapıp çatlatan

ki o an, elektrikli tren

uçurum yanında yay gibi gerilmişti

yıldız kayıyor, dolar kuşatıyordu

on bin grostonluk tanker ise

petrol boşaltıyordu.

yumruk oldum

indim aranıza,

yani masanıza

yanalım dedim

pisipisine yanalım

aşağısı uçurum

uçurum aşağısı

annemde ilk yer sarsıntısı

yaprak kasırgası

annem annem, nolur kızma

arkadaşların çoğu gitti azı kaldı

annem annem, nolur kızma

kalanlar işsiz. kupon biriktiriyorlar

yüzbinde bir de olsa, asgari ücretle

iş bulacak çamaşır tozu

annem annem, nolur kızma

kahvelerde oyun falan oynuyorlar

ellerindeki son kozu

sokaklarda alanlarda uygun adım

uygun adım

uygun

annem annem ;

tüm kapıları 

çivilemek 

geliyor 

içimden…”

                                  mehmet müfit….

( murat örem / 29 ağustos 2015 / ankara….)