çocuklar büyüdü…
çocuklar büyürken anne
babaları büyü(ye)meden
yaşlandı…
çocuklar , bizim çocuklarımız;
ellerinden tutarak yürünecek yaşı geçeli bin yıl olan
çocuklarımız...
bizim çocuklarımız…
çocuklar büyüdü…
ellerinden tutup “aslan
kral” filmine götürülecek
yaşları geçtiler…
“polar ekspres” de
yıldızlar kadar uzak….
tıpkı kavaklıdere sineması gibi …
flamingo pastanesi
gibi…
tarihin ve hayatın kara
deliklerine emanet, yaşananlar…
bu sabah bir haber
okuduğumda kesinlikle inandım ki ;
artık benim çocukluğum
da yıldızlar kadar uzak…
o çocukluğum ki
okumalarla geçmişti…
o çocukluğum ki talip apaydınlarla
dolu dolu geçmişti…
duydum ki dağdaki
kaynak isimli güzelim çocuk kitabının da yazarı olan
talip apaydın da ölmüş…
iyi etmiş…
insana insanlığa bu
kadar uzak günlerde daha da yaşayıp
ne yapacaktı sanki….!!!!
insan iyisi talip
apaydın…
köy enstitülü talip
apaydın,
kendine yakışanı
yapmış…
ölmüş….
çocuklar büyüdü…
çocukluk günlerimiz kaf dağının
ardında kaldı…
benim hayatımda da
talip apaydın’ın
ölümüyle bir sayfa daha kapandı…
şimdi yağmur zamanı…
türk müzik tarihinin çok ama çok az bilinse de
en unutulmaz şarkılarından
birini dinleme zamanı…
( 28 eylül 2014 / murat
örem / ankara…)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder