talip apaydın ; benim de öğretmenimdi...hem de en unutulmaz öğretmenlerimdendi...

çocuklar büyüdü…

çocuklar büyürken anne babaları   büyü(ye)meden  yaşlandı…

                

çocuklar ,  bizim çocuklarımız;

ellerinden tutarak  yürünecek yaşı geçeli bin yıl olan çocuklarımız...

bizim çocuklarımız…

çocuklar büyüdü…

ellerinden tutup “aslan kral” filmine götürülecek  yaşları   geçtiler…

“polar ekspres”  de   yıldızlar kadar uzak….

tıpkı kavaklıdere sineması gibi …

flamingo pastanesi gibi…

tarihin ve hayatın kara deliklerine emanet,  yaşananlar…

bu sabah bir haber okuduğumda kesinlikle inandım ki ;

artık benim çocukluğum da yıldızlar kadar uzak…

o çocukluğum ki okumalarla geçmişti…

o çocukluğum ki  talip apaydınlarla dolu dolu geçmişti…

duydum ki dağdaki kaynak isimli güzelim çocuk kitabının da yazarı olan

talip apaydın da ölmüş…

iyi etmiş…

insana insanlığa bu kadar uzak günlerde daha da yaşayıp

ne yapacaktı sanki….!!!!

insan iyisi talip apaydın…

köy enstitülü talip apaydın,

kendine yakışanı yapmış…

ölmüş….

çocuklar büyüdü…

çocukluk günlerimiz kaf dağının ardında kaldı…

benim hayatımda da

talip apaydın’ın ölümüyle bir sayfa daha kapandı…

şimdi yağmur zamanı…

türk müzik tarihinin çok ama çok az bilinse de

en unutulmaz şarkılarından birini  dinleme zamanı…

( 28 eylül 2014 / murat örem / ankara…) 

"gökyüzü senindir , gökyüzü herkesindir..."

“ biliyorum

matarada su

torbada ekmek

ve kemerde kurşun değil şiir

ama yine de

matarasında su

torbasında ekmek

ve kemerinde kurşun kalmamışları

ayakta tutabilir

biliyorum

şiirle şarkıyla olacak iş değil bu

dalda narı

tarlada ekini kızartmaz güvercin gurultusu

ama yine de

diller arasında bıçak gibi parlar kavgada

şiirin doğrultusu

göz güzü görmez olmuş

tek bir ışık bile yok

yürek bir yaralı şahindir

döner boşlukta

belki bir şiir

belki bir şiir kırıntısı

çalar kapımızı umutsuz karanlıkta

yoklar yüreğimizi

iğilir yaramıza

dağıtır korkumuzu

ve karşı tepelerden

gürül gürül bir kalk borusu”

( hasan hüseyin korkmazgil…)

........

bazen bir rüzgar eser 

koptu sanılan incecik dallar 

esner esner ayakta kalır da ;

"asla yıkılmaz " denilen 

kocaman bir çınar 

KÜTTT diye devriliverir....

"ağacın kurdu özündedir..."  çünkü...

bir de ne manalıdır şu şarkının sözleri; 

" bir gün
çok bunalırsan
denizin dibinde
yosunlara takılmış gibi 

soluksuz...
sakın unutma gökyüzüne bakmayı
gökyüzü senindir
gökyüzü herkesindir ..." 

şimdi  uzun uzun 

gökyüzüne bakma zamanı...
ama bunalmadan 

ama kırılıp dökülmeden 

ve her şeye inat 
umudunu çoğaltarak 

( murat örem / 25 eylül 2014 / ankara...)

 - resim / yalçın gökçebağ -

 

yaz, hoppa bir sevgiliyse; kış, güngörmüş bir hayat arkadaşıdır…

yaz bitti…

ömürden çalsa da

çok şükür ki ,

bir yaz daha bitti…

geçen zaman içinde 
taraflar  çoktan yol ayrımına gelmiş

bunu defalarca birbirine hissettirmişken

“bir kere daha deneyelim füsun…”

“asla aynı yanlışları yapmayacağım erdal…” 
cümlelerini kuran  çaresizler misali ,

sıcağı  güneşi  susuzluğuyla 

habire abansa da üzerimize 
haziran temmuz ağustos ;

çok şükür ki 

yaz bitti…

aylardır kışlık evlerinden uzak kalan

ve  her akşam okeye döne döne beyinleri kireçleşen 
yazlıkçıların evlerine dönme zamanı artık…

yazlıktaki evlerine gelip giden torun torbanın 

ve onların arkadaşlarının gamsızlığını parmağına dolarken

kaşlarını çata çata günlerini geçiren babaannelerin dedelerin  anneannelerin

saat tiktaklarını yeniden arkadaş edinmelerinin  zamanı artık

yaz,   hoppa bir sevgiliyse

kış,  güngörmüş bir hayat arkadaşıdır…

yaz,  şımarık bir kardeşse ,

kış, ana babasının olmayan parası bitmesin diye

pazar yerindeki tezgahtan  dahi

yeni bir gömlek aldırmayan  evlattır…

yaz, güneşin  yaldız puantiyeli  abartılı ışıklarıysa

kış,  esas  yüzünü saklamayan bulutların samimiyetidir …

yaz, avare  yazlıkçılarsa ,

okey tavla futbol izleme  arkadaşlarıysa

kış, gazetelerin, kitapların , düşünmenin zamanıdır…

yaz, yalancı şuh kahkahaların  efendisiyse

kış, özden akan gözyaşı zamanlarının sessiz dostudur…

yaz,   çiğ dişiliklerse, avarelikse 

kış, elindeki malayla bir medeniyet duvarı  daha örmeye çalışan

evine ekmek götürmek için kıçından ter damlayan  ustadır…

ve kimse kusura bakmasın

ben kışın asık yüzünü, bıçak gibi soğunu, eşşek gibi titretmesini

yazın şımarık çiğliğine, kıyıdan kıyıdan yaşa(yama)masına

bin kere tercih ederim…

içinizden,yukarıdaki yaz günü fotoğrafıma bakıp

“kışı övüp , yaz günü fotoğrafı koymak

bu ne perhiz bu ne lahana turşusu olmuyor mu …”

diyenleriniz varsa onlara da cevabım şu olsun ;

“insan bazen yazın en sıcağında bile

narlı kış günlerini düşünerek 

sakinliğini ve umudunu koruyabilir…” 
di...

kalın kışlıcakla….

( murat örem / 20-21 eylül 2014 / ankara…)

 fotoğraf / murat örem / narlı yaz günü / 2014 /

oysa hayat gölgedir...gölgeler biraz da yalandır...

tok  açın

var  yokun

maşuk  aşıkın

giden  gelenin

sevmeyen  sevenin
gülen  ağlayanın…

halinden

anlamazmış...

bazılarını ;

tokken açların

varken elinde olmayanın

maşukken aşıkın
giderken gelenin

severken sevmeyenin
gülerken ağlayanın halinden

anlamaya çalışırken,

sizi ihmal ettiğini düşünüp

çok kırıp dökmeyin.

çok kırıp dökmeyin...

bazılarının

belki hepinizden farkı

kan kusuyorum ama kızılcık şerbeti içtim
demeyi   kendilerine ar edinmeleri olabilir...

bazılarının

belki hepinizden farkı

insanlığı olabilir…

bu taraflarına  saygı  duymak yerine
sana bir şey olmaz , ne güzel rol yapıyorsun

cümlelerini …

mızrak gibi kullanmayın...

çünkü  hayat gölgedir

gölgeler biraz da  yalandır…

( murat örem / 11 eylül 2014 /ankara..)

- fotoğraf / umur örsan örem / viyana..-