"genç olmak, insanın uzun zamanını alır...." pablo picasso

şu dünyada yarım asır yaşamak o kadar da kolay değil/miş....
şu dünyada evlat olmak, koca olmak baba olmak da öyle/ymiş....


bütün bunların yanında günlük gaileler  de var...
aidatlar ödenecek, faturalar biriktirilecek, çiçekler sulanacak/mış...
yıllarca yaptım bu işleri ben de...yıllarca...
hala da yapılacak/mış...yaparız ulan yaparız...!!!

 

bir de toparlanmalar, kitapların tozunu almalar var !
aslında son cümlenin çözümü o kadar belli ki....
kitapların olmayınca, kitapların tozunu alma derdi de olmuyor :)


anladım bunu ama geç oldu...iflah olunacak yaşım geçti...
günlerdir bir evin içinde kitaplara da yer aradık yeniden...
sehpalara, çiçeklere, koltuklara, abajurlara da yer aradık...
bir de; kendimize....kalbimize...ömrümüze de yer aradık...
yeniden....


evin en  güzel yerinden bakar oldu;  
babam taşkın hoca...

sonra yine düşündüm...
yeniden düşündüm...
bir daha düşündüm...

yarım asırda,  kaç evde açtım / kapadım kitap kolilerini diye...
kaç evde astım perdeleri...kaç evde çaldım kapı zillerini...
kaç evde ağırladım sevdiklerimi...kaç evde kadehler kaldırdım !!!
kaç evde kaçtım kendimden...kaçtım daha önce sevdiklerimden... 

aylar önce "ben gidince kitaplarıma iyi bakın" dedim de...
"peder bey; sen böyle konuşmazdın...hayırdır"  dedi umur  
ela yeşil gözlerini kocaman ve  "şaşkınalaycı"  aça aça....

sonra yine araya günlük gaileler hırgürler girdi...


aylar sonra  dün sabah bir kitap çektim kitaplıktan...
yıllar önceki bir paris  seyahatinden bana almıştı umur...
fransızcaya tümüyle fransız :) olduğumu bilse de jest olsun diye...

sonra ne dürttüyse beni, 
işte aylar sonra  açtım o fransızca  kitabın kapağını...


küt diye  bir hatıra metal para çıktı içinden...
bir sayfa daha çevirdim bir hatıra küba banknotu daha...
sonra bir daha çevirdim kitabın sayfalarını
insanlık tarihinin en büyük tablolarından olan 
                   "guernica"sının 
büyük boy pul versiyonu  çıktı  pablo picasso'nun...


hepsini ama hepsini umur almıştı babasına, bana...

kaç gündür bir evin,  eskimiş anılarını  tarihe gömüyoruz iki kişi...
şiirler bile okuyamayacak kadar yorgun zihnim...
isimlerin bile hepsi birbirine karışıyor da bulutlanıyor pervazlar...



ve bütün bunlarla uğraşırken 
bir de, rüyalarıma giriyor 

eski perdeler, 
eski kelimeler, 
eski çiçekler 
eski sevdalar
eskiden sevilenler... 



ben sizleri, en yorgun zamanlarımda da çok önemsedim 
ama artık hakikaten herkesin başı pınar ayağı göl olsun ...
derken buluyorum kendimi...
terden bunalmış bir bedenle sarılıyorum, 
yanımdaki nefese...


sonra kitaplıktan bir kitap çekiyorum
umur  örsan öremler
arda erhan öremler 
anılar, kelimeler dökülüyor çıngıl çıngıl !!!



sonra kitaplıktan bir kitap çekiyorum
içinde  evlatlığımın, kocalığımın,  babalığımın 
güneşleri, bulutları, çiçekleri , külleri....


ne diyordu başlıktaki  dizeleri de yazan ahmet erhan;



"...gecenin son otobüsü..
götür beni uzaklara
gecenin son otobüsü
oğlum gelir nasılsa...

(...)

denizin dikeninde uyudum
uyandım ter içinde
oğlum seni düşündüm
geçmiş zaman kipinde..." 

                                                                    
                                                                                  ****
hasılı kelam;  şu dünyada yarım asır yaşamak 
o kadar da kolay değil/miş...öyle işte !!!

     ( murat örem / 13 aralık 2017 / ankara....)

                    -fotoğraflar / nur dilek / aralık 2017-