oğuzum atayım…oğuz atayım…kehribar bakışlı adamım…o kanser olmuş urlu beyninden türkiye niyetine saygılı hüzünle, hüzünlü saygıyla öperim öperim öperim….

oğuzum atayım…

oğuz atayım….

oğuzum atayım ….

“canım insanlar sonunda bana bunu da yaptınız …”

diyen kehribar bakışlı adamım…

küçük oğlum güzel oğlum insan oğlum arda’yla

ankara’dan  yola çıkarken  

evliya çelebi’nin sürçen (!!!)  dili misali

“şefaat ya resulallah …”

yerine

“seyahat ya resulallah …”

demiş olacağız ki ;

batı karadenizde yüzlerce kilometre yaparken

onca dağı taşı  ormanı

birbirinden ürkütücü uçurumlu virajları

kelle koltukta ala ala

ama  o vahşi güzelliğin de tadını çıkara çıkara

yolumuzu inebolu’ya da düşürdük senin için…

oğuzum atayım…

12 ekim 1934’te inebolu’da doğmuştun sen …

13 aralık 1977’de de ölüvermiştin…

baban da buraların/oraların  milletvekiliydi bir zamanlar…

babama mektup isimli hikayende  kendini bir daha aşmış uzun uzun yazmıştın annen muazzez hanımın kocasını…babanı…

mektubunu / hikayeni bitirirken de babana seslenerek

“ ne yani ben de senin gibi bir gün ölecek miyim…???

demiştin….

oğuzum atayım…

zamanı durdurmuş gibi yaşayan  inebolu’da

arabanın içinden en az 20 kişiye sorduk seni…

kimseler ama kimseler bilmiyordu...

seni…

ismini…

ömrünü…

yazdıklarını…

beynindeki uru…

43 yaşındaki ölümünü…

ismini bile bilmedikleri birinin

kimin umrunda olacaktı doğduğu ev…

bırak doğduğun evi…

senin ismini bile duymamıştı hiçbiri ineboluların…

kasap da duymamıştı, kuyumcu da duymamıştı…

pastanede dondurma veren çocuk da…

üniversite öğrencisi de öğretmeni de duymamıştı…

“o kim la yahu…” cümlelerini duya duya

arda’nın sinirden ve şaşkınlıktan terler  aktı  boynundan…

ben artık ülkeme dair

hiçbir şeye şaşırmayacak yaşa geldiğim için

ve senin gibi

ey insanlar sonunda bana bunu da yaptınız

demek yerine  

“ey gamsız  insanlar sonunda bize bunu da yaptınız …”

demeye  yıllardır idmanlı olduğum için

pis pis sırıttım kendi kendime…

acı acı sırıttım kendi kendime…

sonra yine bir türkiye mucizesi oldu ve bir genç adam ben biliyorum o adamı da adresi de dedi çünkü evimize komşu olur o bina…elbette o da okumamıştı hiçbir yazını, kitabını ama komşuluk hatırına hatırlamıştı seni....

gittik gördük doğduğun evi…

ölümsüzleştirdik o anı…

ölümlü olduğumuzu bile bile…

uzat kulağını da fısıldayayım ; 
adını verdikleri sokak da çıkmaz sokaktı oğuzum atayım...
çıkmaz sokak...
ne kadar ironik / sarkastik...

her şey ama her şey 
bir oğuz atay yazısı gibiydi....

tabelaya 
12 ekim 1934 tarihinde
yerine 
12 ekim 1934 yılında yazmıştı
kastamonu il kültür ve turizm müdürlüğü...
müdürlüğün allah selamet versin
tarih / yıl ayrımından bile haberi yoktu...
turizmden kültüre sıra gelmemişti zaar....!!!!

bir de belediye girişine bir heykelini / büstünü yapmışlardı ki senin
seni / fotoğrafını  bilen insanlar  herhalde karşına geçip
hüngür hüngür ağlarlardı inan...

kaldı ki sen yazdıklarında bu usüllerle de hep dalganı geçmiştin...

pes dedim bunların hepsini  peşisıra yaşadıkça...
yakışır ama bu absürdlüklerin hepsi yakışır sana  oğuzum atayım
dedim , umur'umun kulakları çınlasın 
"it murat örem gülüşüyle..."

sonra ,

yaşadıklarımızı

başımıza gelen sürreel hikayeyi  zihnimde didikleyince

senin o güzelim cümlelerin geldi aklıma da

kaçarcasına uzaklaştığımız inebolu’dan

25 kilometre uzaklıkta abana’da  yazdım bu satırları

arda gitarıyla dünyanın en güzel solo konserini verirken…

oğuzum atayım…

oğuz atayım…

kehribar bakışlı adamım….!!!!

o kanser olmuş urlu beyninden  

türkiye niyetine

saygılı  hüzünle,

hüzünlü saygıyla

öperim öperim öperim….

( murat örem / 18 temmuz 2015 / abana

 ankara değil !!!!  /  kastamonu abana…)

-diğer oğuz atay yazılarına sağ alt köşedeki olaylar insanlar kavramlar başlıklı arama  kutusuna oğuz atay yazarak  ulaşabilirsiniz ey nazenin okurlar !!!!. başka isim ve kavramları da bu yöntemle sorgulayabilirsiniz...-

                                          *****

 “(...)Ey zavallı milletim dinle! Su anda hepimiz burada seni kurtarmak için toplanmış bulunuyoruz. Çünkü ey milletim, senin hakkında az gelişmiştir, geri kalmıştır gibi söylentiler dolaşıyor. Ey sevgili milletim! Neden böyle yapıyorsun? Neden az gelişiyorsun? Niçin bizden geri kalıyorsun? Bizler bu kadar çok gelişirken geri kaldığın için utanmıyor musun? Hiç düşünmüyor musun ki, sen neden geri kalıyorsun diye düşünmek yüzünden, biz de istediğimiz kadar ilerleyemiyoruz. Bu milletin hali ne olacak diye hayatı kendimize zehir ediyoruz.”
― Oğuz Atay, Oyunlarla Yaşayanlar