" vurulduk ey halkım ! " pek de güzel unuttun bizi....

1993 yılında 25 yaşın içindeydim...
Okul bitmişti...
Sevdiğim bir işin kapısından içeri girmiştim...
Ülkeme dair umutlarım vardı....

1993 yılı başında  25 yaşın içindeydim...
Baba olmamıştım daha....
Kendime dair umutlarım vardı...
Ülkeme dair umutlarım vardı...
Evime dair umutlarım vardı....


1993 yılı başında 25 yaşın içindeydim...
Kendime ve ülkeme dair umutlarım vardı....
Uğur Mumcu öldürülmemişti daha...
Adnan Kahveci muamma bir ölüme uzanmamıştı....

Dönemin  cumhurbaşkanı Turgut Özal 50 yıllık ambulansla köşkten çıkarılıp kalp krizi geçire geçire Ankara sokaklarında dolaştırılmamıştı....
Sivas'ta gözü dönmüş acılar yaşanmamıştı....

1993 yılı başında ülkeme dair umutlarım vardı....
İnsanıma dair umutlarım vardı...

Ekmek parası peşinde koşmaya çoktan başlamıştım ama baba olmamıştım daha....Senin omzuna hiç ağlamak için yaslanamadım ...cümlesi akılsızca ve egoistçe haykırılmamıştı  daha yüzüme...


1993 yılı başında 25 yaşın içindeydim....
Uğur Mumcu öldürülmemişti daha....
Uğurlar Olsun ....bestesi yapılmamştı....
Ülkeme dair umutlarım vardı...

Aradan 22 yıl geçmiş....
Uğur Mumcu puşt bir bombayla bin parçaya bölünmüş....
Türkiye Madımakları yaşamış....
Türkiye daha neler neler neler yaşamış....

Kar yağmış....
Kar yağmış...
Kar yağmış....

Yollar kapanmış...
Zihinler kapanmış...
Umutlar kapanmış....


Milyonların başına geçim derdi binmiş oturmuş....
Milyonların başına televizyon gelmiş oturmuş...
Milyonların başına düşünmemek gelmiş oturmuş....

Benim başıma da neler neler gelmiş....

1993 yılı başında 25 yaşın içindeydim...
Aradan 22 yıl geçmiş...

24 Ocak 1993 Pazar günü öğle sonrasında atılan parça tesirli bombanın etkileri  bugüne kadar gelmiş....

Uğur Mumcu ölmüş...
Uğur Mumcular öl-dü-rül-müş....

Ödenecek araba taksitleri varmış...
Ödenecek banka borçları varmış...
Üç kuruşluk akıllarla ben oynamıyorum diyecekler varmış...

Ülkenin tarihini ,
Kendi tarihini unutacak , taş gibi unutacak milyonlar varmış....

Gel  de şunu deme ;

" vurulduk ey halkım...!" pek de güzel unuttun bizi....

artık ben de çok yorgunum....
Türkiye kadar yorgunum...
ve hiç de ümidim yok....

( murat örem / 24 ocak 2015 / ankara...)