belki de yanlış bir leylayı araya araya 17 asır geçmiş aradan...

1998 yılının eylülü, ekimi, kasımı, aralıkı…

30 yaşın kapısından içeri girmişiz…

bir iki üç kişi derken,  dördüncünün eli kulağında…

her sabah 06 ljn 26 plakalı beyaz unonun direksiyonu başındayım…

kurs var , ders var, eğitim var…

üniversite yıllarında kantinde geçen öğrencilik hayatıma(!)  inat  , üç ay kocaman salonun en önündeyim 7 saat boyunca…

bir eşikten başka bir eşiğe atlamanın arefesindeyim/z…

ve kursa giderken , akşam eve dönerken yol boyunca hep döne döne şu şarkıyı dinliyorum beyaz unonun içinde…

ve en çok da nakaratını seviyorum…

Bir sabah çıksam kaybolsam
Dönmesem kalsam anılarda
Belki bir sevda türküsünde vurulurdum
Gel künyemi al dağlardan

Aşk nedir söyle, kayboldum
Belki bir düşte unutulmak
Her sabah bir dev masalında uyanınca
Hep çocuk kalmak kurtulmak

Kar yağıyor bu gece
Öyle beyaz ki şehir
Anlamak bir ömür sürer
Hayat niye kirlenir

Karlı bir gece sen buldun
Kaldırımlarda kalbimi
Al götür rüzgarlara savur, hadi durma
Ver benim eski yarimi

Ben kimim söyle kayboldum
Dönmedim kaldım anılarda
Her sabah bir çöl masalında uyanırdım
Belki de yanlış bir Leyla

17 yıl geçmiş aradan…

belki de

yanlış bir leylayı araya araya

17 asır geçmiş aradan….

( murat örem / 09 ocak 2014 / ankara…)

-fotoğraf / nuri bilge ceylan / istanbul’da kış…-