oyunlarla yaşayanları izlediğimde üniversite öğrencisiydim...
emekli tarih öğretmeni coşkun ermiş rolünü sadrettin kılıç oynuyordu sahnede...
tutunamayanları okuduğumda üniversiteye başlayacaktım...
zihnimin üzerinden şimendifer geçmişti adeta...
tehlikeli oyunları okuduğumda yeni evliydim...
gece yarısı sarı damarlıyı yatağından kaldırıp cümleler okuyordum kitaptan...
o da kibarlığından mı aşkından mı bilinmez enikonu dinliyordu...
ya da öyle görünüyordu...tıpkı oğuz atay hikayeleri gibi...
korkuyu beklerkeni okuduğumda ilkokuldaydım...
may yayınlarından çıkan ilk baskısıydı kitabın...
bugün müzayedelerde zengin okurlarını bekliyor bu ilk baskı...
bende vardı mesela o kitap çünkü babamlardan almıştım...
arık bende değil gerçi ama...
çünkü umur da babası murat öremden aldı o kitabı...
eminim benden de dedesinden de daha iyi bakacaktır....
günlük yayınlandığında ankaradaydım...
hemen almıştım onu da...
bir bilim adamının romanı kitabını üniversitede okusaydım başka bir öğrenci olurdum...
ne zaman aralık ayının 13'ü olsa,
evdeki bütün oğuz atay kitaplarını
saygıyla muhabbetle selamlarım...
türk edebiyatının en katmanlı kalemidir oğuz atay benim için...
gerçi son yıllarda internet çıktı mertlik bozuldu misali
herkes oğuz atay cümlesi paylaşır oldu ya oturduğu yerden...
bilin ki onda dokuzu üfürmedir bu paylaşımların...
bu blogdaki 500 yazıya aşina olanlar bilir...4 yıldır en çok okunanlar sıralamasında açık ara birincidir oğuz atay...
inanmayanlar bu sayfanın sağına bakarlarsa görürler hemen...
10 binlerce kez okunmuştur listenin başındaki oğuz atay yazısı...
başka oğuz atay yazıları da binlerce kere...
her 13 aralık katmerli hüzün zamanıdır benim için...
yaşasaydı türkiyenin ruhunu yazacaktı oğuz atay...
yaşayamadı....
ama ölmedi de oğuz atay...
ölmeyecek de....
öyle işte...
( murat örem / 12 aralık 2016 / ankara...)
-fotoğraftaki hand made saati ,
dostum/ağabeyim yalçın ergir hediye etmişti...
tarih yine 12 aralıktı hediye ettiğinde....
ama bu kez 12.12.2012 ydi :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder