akdenizin kıyısında
karadenizi düşündüm…
güneşin sofrasında dostları ,
dostların sofrasında güneşi düşündüm…
gittim , geldim…
gemiler geçti önümden…
otobüsler geçti…
günler geçti
saatler geçti…
ve insanlar geçti
önümden
siyah takım elbiseleri , pırıltılı abiyeleriyle…
ben hep
akdenizin kıyısında
karadenizi düşündüm…
güneşin sofrasında dostları ,
dostların sofrasında güneşi düşündüm…
gittim , geldim…
şimdi yorgunum biraz…
ne diyordu şair ;
“ Nerden mi anlıyorum
yaşlandığımı
Kadınlar gittikçe daha
güzel
Güneş daha hızlı
adımlıyor gökyüzünü
Sular daha soğuk rüzgâr
daha serin
Eskiden her konuda
konuşurdum istekle
Bir geniş gülümsemeyle
dinliyorum şimdi
Büyük yapılar ışıklı
çarşılar bitti
Ara sokaklara salaş
kahvelere gidiyorum
Kurtulmak için
çırpındığım çocukluğu
Yeniden öğreniyorum
çocuklardan şaşarak
Bütün sesler çın çın
bir yalnızlık oluyor
İçimden geçenleri
söyledim sanıyorum
Birisi bir şarkı
söylemesin kederle
Tenimde bir titreme
kirpiklerimde buğu
Kısa söz basit eşya
kedi sevgisi
Aktıkça ağaran bir
suyum zamanın ırmağında
Nerden mi anlıyorum
yaşlandığımı
Kadınlar daha güzel
kadınlar daha uzak...”
artık ben de ihtiyarlıyorum
biraz…
( murat örem / 06 kasım
2014 / ankara…)
-şiir / şükrü erbaş-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder