tag:blogger.com,1999:blog-7512227790943246222.post8439302843791541565..comments2024-02-28T22:28:55.807+03:00Comments on "yedigünyazıları" / muratorem: " işi gücü bırakıp / mezarlığa nâzır bir eve taşındım / ölüm / sen beni aldatamazsın / aklımda!" behçet necatigilyedigünyazılarıhttp://www.blogger.com/profile/13530881263686097967noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-7512227790943246222.post-62206626047855215802016-10-15T01:48:21.125+03:002016-10-15T01:48:21.125+03:00bir hakiki yazar; "yazarlar içlerindeki zehir...bir hakiki yazar; "yazarlar içlerindeki zehiri yazarak atarlar" der<br />burada kullanılan zehir kelimesi elbette çok katmanlıdır...<br />acı, kaygı, öfke, huzur, gerginlik ve daha onlarca tanımı kapsar..<br /><br />aziz nesin mum hala isimli kitabında şöyle der defalarca;<br />"dünyada bir tane ölmemiş insan olsaydı kesinlikle ölmezdim...<br />ama yok işte...ölümüme değil de ölümümü yazamayacağıma daha çok yanıyorum..."<br /><br />ölüm baktığımız yere göre anlam kazanabilir...<br />birileri ölüme hiçlik diyerek kurtulabilirler...<br />ama ben de onlara "ölüm hiçlikse yaşam hiçlikkerehiçlik olamaz mı" diye sormak isterim...<br /><br />ve bilirsiniz ki hiçlik de hiç öyle içi boş bir şey değildir..<br />böyle durumlarda ben sokratese sığınanlardanım; ölmek korkunç bir şey ama daha korkuncu olabilirdi...ya hiçbirimiz ölmeseydik...<br /><br />dilerim mutlu ölenlerden olmuştur ya da mutsuz ölmeyenlerden olmuştur anneniz...<br /><br />sofokles de şöyle der çünkü; "hiç kimse son nefesini vermeden mutlu bir hayat yaşadım demesin..."<br /><br />çok sevgi çok selam....<br />başsağlığı dileklerimle de elbette...<br /><br />selamlar....<br /><br />murat....yedigünyazılarıhttps://www.blogger.com/profile/13530881263686097967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7512227790943246222.post-59794154910138884482016-10-14T23:06:36.117+03:002016-10-14T23:06:36.117+03:00Biz yaşayanlar, ölümü bu kadar çok düşünürken, öle...Biz yaşayanlar, ölümü bu kadar çok düşünürken, ölenler de yaşamı düşünür mü acaba? Yaşamın içinde bu kadar ölüm varken ölümün içinde de yaşam var mıdır ki? Ben yeni kaybettiğim annemin acısıyla yanarken o da benim acımın acısını duyuyor mudur öyle? Ölümle yaşam arasında bu tür bir etkileşim ihtimaliyle avunurken yine de tam bir kopuş “ölüm.” Kaybedilen kişiyi bir daha hiç göremeyecek olma düşüncesi ve anılarla delik deşik olan yüreğin asla tamir edemeyeceği bir kopuş… Ve o kopuşun bir kenarında, kardelen gibi açan belli belirsiz bir kavuşma umudu…<br />O nedenle, iyi insanları hep sevmiş olan iyi insan annemin kalbinde de bir mutluluk rüzgarı estiğini hissediyorum yazdıklarınızla... Kaleminize sağlık tanıdığım en insan yürekli insanlardan Murat Bey… <br /><br />Kemal Atalay<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7512227790943246222.post-31071643427915642022016-10-13T21:51:54.604+03:002016-10-13T21:51:54.604+03:00değerli adsız;
bildiğimi de bilmediğimi de sarah...değerli adsız; <br /><br />bildiğimi de bilmediğimi de sarahatle paylaşıyorum işte...<br />keşke siz de isminizi cisminizi paylaşsaymışsınız da bilseymişiz.<br /><br />yine de eksik olmayın...<br />varolun...<br /><br />murat...yedigünyazılarıhttps://www.blogger.com/profile/13530881263686097967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7512227790943246222.post-61403532059499780952016-10-13T20:18:24.582+03:002016-10-13T20:18:24.582+03:00Bildiğinde lütfen bizimle tekrar paylaş hayatı. Te...Bildiğinde lütfen bizimle tekrar paylaş hayatı. Teşekkürler. Anonymousnoreply@blogger.com